Ik volgde onlangs een opleiding tot gerechtsdeskundige. Die bijzondere opdrachten vind ik tof.

Na een korte periode bij een groot accountancykantoor kwam Tanguy terecht bij Van Coile. Hier groeide hij in 9 jaar tijd van onervaren voorbereider door tot dossierverantwoordelijke, en nu ook tot bestuurder-vennoot. Een opmerkelijk parcours, al volgde hij niet onmiddellijk het boekhouderspad: “Ik begon ooit ondoordacht met een studie burgerlijk ingenieur. Pas toen we een les over accountancy kregen, voelde ik de klik.”

“Ik studeerde op dat moment al niet meer aan de Universiteit van Gent, omdat het me daar niet lukte om genoeg zelfdiscipline aan de dag te leggen. Ik zette mijn studie burgerlijk ingenieur verder in het leger in een poging om dat te verhelpen. Dat werkte wel, maar toch knaagde het: was dit wat ik echt wou?
Op een dag kregen we in onze opleiding een cursus financiële analyse, waarbij accountancy aan bod kwam. Die cijfers, die balansen die klopten, … Zonder stereotiep te willen klinken, dat was veel meer mijn ding dan de pure wetenschappen die ik ervoor had gedaan. En dus veranderde ik van koers: ik volgde 3 jaar kmo-management, aangevuld met een vierde jaar accountancy-fiscaliteit.”

Geen eilandjes

Dat accountancy een schot in de roos was, bewijst het parcours dat Tanguy bij Van Coile heeft afgelegd. Als bestuurder-vennoot staat hij mee aan het roer van het bedrijf. “Als dossierverantwoordelijke was mijn job beperkt tot pure accountancy. Sinds dit jaar neem ik mee beslissingen rond de dagelijkse werking van Van Coile. De missie en visie uitschrijven, mee de strategie bepalen, maar ook evaluatiegesprekken, beslissen of we gaan kiezen voor flexplekken of niet… Mijn job is een pak complexer geworden.”

In 10 jaar tijd zag Tanguy Van Coile sterk evolueren: “Intussen zijn we al met veertig. Gelukkig is de sfeer nog altijd die van een klein kantoor waar iedereen elkaar goed kent. Die sfeer vormt een groot contrast met hoe het er in mijn eerste job aan toeging. Daar leefde iedereen echt op een eilandje. Hier heerst een familiaal gevoel.

We zitten ook door elkaar in onze bureaus: voorbereiders, verantwoordelijken en vennoten. De deuren staan allemaal open. Bij ons werken verantwoordelijken bewust met verschillende voorbereiders. Door regelmatig met andere mensen te werken, krijg je veel meer nieuwe inzichten.”

Financiële en menselijke aspect

“Ik doe vandaag nog altijd accountancywerk, maar dat ziet er nu anders uit. Ik heb me altijd meer willen toeleggen op speciale gevallen: waardebepalingen, wettelijke opdrachten, gerechtelijke expertises… Die bijzondere opdrachten vind ik tof.

Zo volgde ik onlangs een opleiding tot gerechtsdeskundige. Daarvoor leg je een examen juridische kennis af. En dan word je aangesteld door een rechtbank om het financiële aspect van een geschil op te lossen. Als er conflicten zijn tussen aandeelhouders bijvoorbeeld: wil één aandeelhouder uit de zaak stappen en de andere niet, dan kan dat voor de rechtbank komen. En dan kan de rechter beslissen dat de ene aandeelhouder de andere moet uitbetalen. Hoeveel die aandelen dan waard zijn: dat bepaalt de gerechtsdeskundige.

Maar het gaat verder dan dat: we proberen mensen in de ondernemingsrechtbank ook altijd te verzoenen. Naast de economische berekeningen speelt het menselijke aspect in die zaken toch ook een grote rol.”

Huiswerk voor toekomstige ondernemers

“Ik heb net ook een masterclass vermogensplanning afgerond. Daarmee helpen we mensen financieel onafhankelijk te worden. Dat begint trouwens al op je veertigste. Veel zelfstandigen doen het goed tijdens hun loopbaan, maar wanneer ze met pensioen gaan, valt ineens een groot deel van hun inkomen weg. Om dan niet voor verrassingen te staan, kijken wij samen met hen op tijd hoe ze tijdens hun pensioen comfortabel kunnen leven.

Als accountant-adviseur is het onze rol om proactief mee te denken. Daarnaast begeleiden we toekomstige generaties van familiebedrijven. Hun rol is niet altijd welomlijnd, en het is niet altijd makkelijk: ouders willen het bedrijf dat ze hebben opgestart, niet zomaar loslaten.

Maar als ze dat vasthouden tot aan hun pensioen, is het vaak een verloren zaak: de kinderen die het bedrijf overnemen, moeten tijdig de kans krijgen om te leren hoe. Soms duurt een succesvol overnametraject 5 tot 15 jaar. Ik geef de kinderen ook huiswerk: als jij straks het bedrijf overneemt, welke rol zie je dan weggelegd voor jou? Zo worden ze niet zomaar in een bestuursrol gegooid als ze die eigenlijk niet willen.

Met de collega’s bij Van Coile gaat het ook zo. Ben je gelukkig met inboeken en balansen voorbereiden en hoef je geen bestuursrol: prima. Maar als je ambitie hebt om je te specialiseren of door te groeien, krijg je daar zeker en vast de kans toe.”